Beter worden met Victor

Wil je op mijn FB pagina kijken voor Spaanse les? Kijk dan op:


Wil je een beetje lachen om grappige blunders die iedere student wel eens maakt? Kijk dan op:
href=" https://www.facebook.com/Steenkolen-Spaans-682268411797562/?fref=ts " Steenkolen Spaans
29 februari 2012 - Afsluiting cursus Heerlen
De groep beginners uit Heerlen heeft inmiddels de cusrus afgesloten. Het was een gezellige avond met rollenspellen in het Spaans maar vooral lekker tapas eten in 'Restaurante Navarro' te Kerkrade. Na afloop van zo'n cursus blijkt hoeveel de studenten met elkaar hebben geleerd, gewerkt, geoefend maar ook gelachen. Mooi om te zien dat er leuke vrienschappen ontastaan en contacten via de mail(ings) voortgezet worden.
Een liter wijn per dag
Soms kom ik bij hele bijzondere patiënten. Onlangs bij een "redelijk oude dame, bijna 90 jaar met een bijzondere hobby: zelf wijn maken. Daar wilde ik meer van weten. De laatste tijd ging het brouwen in de eigen bodega wat moeilijker maar tot voor kort stond mevrouw hoogstpersoonlijk midden in het gistingsproces. "Dan zult u wel elke avond een glaasje drinken" opperde ik. "Ben je mal, jongetje", zei ze eigenwijs, "....een liter per dag, ik moet het toch allemaal goed in de gaten houden, er mag niets fout gaan in het hele proces..." Op mijn vraag of al die wijn niet nadelig was bij het lopen over de witte streep, lachte ze me uit: "...ik begin 's morgens al met een glas hoor, dus tegen de avond heb ik al genoeg gehad..."
12 oktober 2011 - Afsluiting cursus Maastricht
Mijn eerste groep uit Maastricht is weer klaar met de cursus beginners. Deze keer wilde men graag tapas eten in 'La Barceloneta' in Gronsveld. Nadat de certificaten waren uitgereikt, speelden de cursisten de inmiddels bekende rollenspellen van 'New Amigos'. Leerzaam, leuk maar vooral hilarisch, met name toen een van de deelnemers overschakelde of het Frans. Sommigen maakten dankbaar van de gelegenheid gebruik om een praatje (in het Spaans uiteraard) te maken met de eigenaresse (Margarida uit Barcelona) en met een van de spaanse koks die de sfeer aan tafel kwam proeven. Deze groep heeft met elkaar afgesproken om een aantal keer per jaar een kleine 'reunion' te houden. Buena idea. 19 mei 2011 - Afsluiting cursus Kerkrade en Landgraaf
Een Tapasavond met de cursisten uit Landgraaf en Kerkrade. De cursisten deden rollenspellen uit het het spel 'New Amigos' en namen deel aan de workshop 'Las fotos que hablan'. Tussen de drankjes en de tapas kon men in het Spaans converseren met Enmy uit Guatemala. Het was een gezellige afsluiting van de cursus met ook een live optreden van twee flamencodanseressen. De avond werd afgesloten met de uitreiking van de welverdiende certificaten.

Januari 2011 - Gewonnen: reischeque van Kupers KUPERS REISINFO in Sittard bestaat 10 jaar!!
Onze vakantie tussen 1 november en 31 december geboekt en: een waardecheque ter waarde van € 250,00 gewonnen!
Kupers...bedankt! De nieuwe bestemming is al gereserveerd.
November 2010 - Spreekt u de boodschap in?
Laatst trof ik een oude dame van bijna 100 jaar. Ze is nog goed bij de tijd en ondanks haar leeftijd wist ze me te vertellen dat ze vroeger een van de eerste gebruiksters was van de automatische telefoonbeantwoorder. Dit vernuftig apparaat kwam in 1957 op de markt. Deze dame gebruikte het om haar zeer drukke praktijk als verloskundige enigszins beheersbaar te houden. Het toestel was een geschenk van haar vader in een poging om haar goed op weg te helpen. Vrij snel na de ingebruikname had ze een boze beller, de moeder van een zwangere klant die de vader van de verloskundige aan sprak: "Nou nou, die dochter van je heeft het wel hoog in de bol....als ik haar bel dan spreekt ze gewoon dwars door mijn gesprek en uitendelijk gooit ze de telefoon op de haak...tuut tuut tuuut"

mei 2010 - Met de collegas naar (de) Disco

Mevrouw Disco, een van onze cliënten (MeanderGroep Thuiszorg) werd 100 jaar. Alle familie was ter plekke en had daarbij de medewerkers die in ruim 21(een entwintig) jaar zorg leverden aan deze vitale dame, uitgenodigd voor een kopje koffie met Limburgse vla. Het is niet gebruikelijk om namen van cliënten hier te plaatsen maar deze bijzondere gebeurtenis vond de familie de moeite waard om 'aan de rest van de wereld' te laten zien. Een kleindochter typeerde deze dag als volgt: "Ze straalt van plezier en ziet er goed uit voor d'r 100ste!!! Het was een super dag en zelfs rond een uur of 9 in de avond was ze nog niet moe.". Een aantal van de collega's met de glunderende 100-jarige op de foto.

Schriftelijke reactie van een cursist: Victor "de docent"

Het einde van het seizoen ‘Spaanse les’, een vreemd idee, ik ben hieraan zo gewend geraakt in al deze maanden. Het behoort een beetje bij het normale leven. De dagelijkse e-mails en de vele presentaties die ik ontving in het Spaans. Alles was heel leerzaam, leuk en boeiend. Ik zal dit beslist gaan missen. En niet te vergeten je extra inzet bij het organiseren van workshops, zomer- en opfriscursus, ontmoetingen en diverse tapasavonden voor de cursisten. Als docent ben je ontzettend gedreven en met vol enthousiasme bezig met de Spaanse taal en de cultuur. Jouw enthousiasme breng je over op de cursisten. Je probeert met enig strakke begeleiding en rechtvaardigheid het uiterste uit je cursisten te halen. En op zijn tijd ook weer de druk eraf te halen om leuk en ontspannen verder te kunnen gaan met de les. Persoonlijke benadering staat bij jou voorop. Want zoals je zelf eens zei: “leder mens is anders en daarom kies ik niet voor een standaard benadering”. Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing en daar probeer je rekening mee te houden en hierop in te spelen. Je manier van werken is mede bepalend voor het wel of niet slagen van de cursist: je bent niet alleen als docent maar ook als verpleegkundige erg menselijk en sociaal denkend bezig. Tip voor Vic: geniet zelf eens wat vaker van je vrije tijd! Bedankt voor je begeleiding en ondersteuning in deze afgelopen seizoenen. Bedankt! Klara, cursiste Eurocom-opleidingen, Kerkrade

februari 2010-Uitreiking certificaat aan privécursiste

Jolien is een 24-jarige studente aan de XIOS Hogeschool Limburg te Hasselt (B). Aangezien ze voor sportdocent studeert (Educución física), ging ze in Almeria (Sp) stage lopen. Ze volgde bij mij een spoedcursus Spaans voor gevorderden en werd daarmee klaargestoomd om haar stage in Spanje te kunnen starten. Behalve de nodige grammatica, werd middels rollenspel goeoefend om onder andere taxi's te bestellen, zich aanmelden op de Spaanse school en het zoeken naar geschikte kamer, inclusief het onderhandelen over de prijs. Aangezien ik de prestaties van mijn cursisten ook beoordeel op het tonen van verbaal en grammaticaal lef in gewone en bijzondere situaties, en daarmee de zelfredzaamheid vergrotend, kreeg Jolien tijdens de laatste les het welverdiende certificaat uitgereikt.

Najaar 2009 – De vakantie en de insuline

Dit jaar zijn we niet meteen weg gegaan. Eerst een weekje thuis uitrusten maar ondertussen mijn verpleegkundige vaardigheden op peil houden . Een bevriende familie ging op vakantie en liet Claus, de kat thuis. Claus is diabeet en insuline-afhankelijk. Tja, dan draaf je op om de hongerige poes zijn dagelijkse shot toe te dienen. (Uit privacy-overwegingen is Claus onherkenbaar gemaakt). Claus overleed in 2010. Na de zorg voor Claus zijn we de grote plas overgevlogen om een paar dagen in Puerto Rico door te brengen. Vervolgens vanuit de haven van de hoofdstad San Juan, op het Cruiseschip "Adventure of the Seas". Na een ‘rondje’ langs Aruba, Curaçao, Dominica en St. Thomas, weer via Philadelphia naar huis om bij te komen van de jetlag. In St. Thomas hebben we in Maegans Bay gezwommen. Dit ongerepte strand schijnt volgens National Geographic tot de top 10 van de beste stranden te behoren. Ik geloof dat meteen. Aruba bleek armoediger dat we dachten, Curacao daarentegen is vrolijk en fris met al die gekleurde huisjes. Dominica was misschien wel groener dan Nederland en vooral de excursie met jeeps naar het tropisch regenwoud was indrukwekkend.

juni 2009 - Uitreiking certificaten cursisten Kerkrade

Na een half jaar hard werken, studeren en huiswerk maken kwam het moment om te genieten van de vorderingen. Dit deden we door het spel "New Amigos" te spelen. Met een glaasje sangría er bij om de tongen los te maken. Vervolgens werden decertificaten uitgereikt. Daarna hebben we met z'n allen gezellig een glaasje gedronken op het terras bij Alberto, het Tapasrestaurant in Kerkrade.

Eerst in het leslokaal het spel.... Tja...soms zou ik me wel willen splitsen...

juni 2009-Les met mooi weer? Een locatie in Houthem, net buiten Valkenburg

Wat doe je als je op een warme zomeravond les moet geven voor Eurocom-Opleidingen en juist door dat mooie weer, verschijnen slechts een beperkt aantal cursisten. Dan pas je je aan en gaat bijna hetzelfde doen als veel mensen doen bij mooi weer. Lekker buiten op het terras. Ditmaal had ik een Spaans liedje om in de les te behandelen.

19 mei 2009 – Tapasavond bij Navarro

Na de ‘Evita-avond’ een jaar geleden, heb ik voor de 2e keer een gezellige avond georganiseerd voor mijn cursisten Spaans. Samen hebben we kunnen genieten van Spaans-Argentijnse tapas, drankjes en dit alles met een cultureel tintje. Ditmaal vertelde Josette, de gastvrouw, in het Spaans iets over het ontstaan van bijnamen in Argentinië en over het leven in Buenos Aires. De gasten kregen tussendoor diverse tapas voorgeschoteld. Tussendoor zong Laila, een jonge Argentijnse, diverse liedjes, onder andere de Spaanstalige versie van 'Don't Cry For Me Argentina'. De cursisten gaven aan te merken dat ze toch vorderingen hadden gemaakt. Hoewel ze niet alles verstonden was het redelijk te volgen. Welke invloed de tapas en de drankjes daar op hebben gehad durf ik niet te zeggen. Dit initiatief is voor herhaling vatbaar. Josette vertelt en ondertussen worden de tapas klaargemaakt....

18 januari 2009 – Een stukje van mijn leven

In november 2006 schreef ik in deze weblog over de presentatie van het boek van de antropologe en schrijfster Geertje van Os, “Ik kwam met een koffer van karton”. Toen beloofde ik mezelf om iets te publiceren over de geschiedenis van mijn vader. Thans wordt het boek in het Spaans vertaald en volgend jaar zomer wordt het uitgegeven in Extremadura door het Museo de Cáceres. Het boek is hier en daar aangepast aan een Spaans lezerspubliek en wat meer toegespitst op de migratie vanuit mijn geboortestreek Extremadura. Geertje heeft mij gevraagd om als intermezzo een verhaal te schrijven voor in dat boek, aangezien ik afkomstig ben uit de tweede generatie. Een uitgelezen kans om mijn toenmalige voornemen waar te maken. Inmiddels heb ik de Spaanse versie van mijn intermezzo ingeleverd bij de schrijfster.

22 november 2008 – Opname van CD' voor Eurocom-opleidingen

Na mijn inhoudelijke medewerking in dit jaar aan de herziening van het cursusboek van Eurocom-Opleidingen, was de volgende logische stap dat de daarbijbehorende CD, werd opgenomen. Ik was dan ook blij toen ik uitgenodigd werd om hier aan mee te werken. (Is mijn prettige stem toch nog ergens goed voor hè...). Vandaag hebben we de hele dag in een opnamestudio in de buurt van Venlo met 4 personen aan de opnames gewerkt. Samen met Manuel (Perú), een collega docent en medeschrijver aan het cursusboek, Angela (Colombia) en Susana (Madrid), hebben we stap voor stap onze eigen dialogen, teksten en dergelijke ingesproken. Een hele leuke ervaring, warbij het geconcentreerde werk in de wachttijd hier en daar werd afgewisseld met puntjes zetten 'op de Spaanse 'i' van de teksten maar ook met uitwisselen van ervaringen in het les geven. En dat niet alleen: we hebben ook veel gelachen met typische Spaanse moppen en verhalen uit eigen streek.

V.l.n.r. Manuel, Victor, Angela en Susana. Nu even serieus en geconcentreerd....

18 september 2008 – Overhandiging vertaling afstudeeronderzoek dramatherapie in Midden-Amerika
Entrega de la traducción del estudio drama terapia en América Central

In juni kwam ik in contact met Iris en Karlien, twee studentes op de HAN (Hogeschool Arnhem en Nijmegen). De dames wilden graag hun afstudeerscriptie van 72 pagina's, betreffende een onderzoek over dramatherapie in de Dominicaanse Republiek in het Spaans vertaald hebben. Ik ging de uitdaging aan en werkte ieder vrij uur aan de vertaling die uitgegeven zou worden in een achttal landen in Midden-Amerika waar de stichting NPH (www.nph.org) actief is. NPH is een stichting die verweesde en verwaarloosde kinderen in Latijns-Amerika opvangt en een nieuw thuis geeft. Inmiddels zit mijn werk er op. Een hele leerzame klus. Mooi om te lezen hoe Nederlandse hulpverleners in de derde wereld goed werk verrichten door kinderen te helpen met dramatherapie. Fijn om het ook in het Nederlands te kunnen lezen dankzij het onderzoek van Iris en Karlien. Het moment van de overhandiging van het vertaalde en druk-klaar document werd bezegeld met een persoonlijke kennismaking in Nijmegen.
VERTALING: En junio me entré en contacto con Iris y Karlien, dos estudiantes de la HAN (Escuela Superior de Arnhem y Nimega). Ellas querían que yo traduciera su tesis de graduación al castellano. Se trata de un estudio que hicieron de drama terapia en la República Dominicana. Yo acepté el desafío y he trabajado todas las horas libres por esta traducción que se publicará en ocho países de América Central, donde la fundación NPH (www.nph.org) es activa. NPH es una fundación que cuida a los niños huérfanos en América Latina ofreciéndoles un nuevo hogar. Me alegro de que el estudio también es accesible a los hispanohablantes, gracias a mi traducción.

juni 2008 - Uitreiking certificaten cursisten Hoensbroek

Deze maand sluit ik met een aantal groepen leerlingen Spaans, de beginnerscursus af (Eurocom-Opleidingen). Voor iedereen het bewijs dat het ze gelukt is: in het Spaans converseren, je enigszins verstaanbaar maken maar vooral de basis leggen voor deze taal.

Na 13 weken hard werken, studeren, oefenen en vooral conversatie, brak het moment aan om de certificaten uit te reiken. Een mooie prestatie waar niet alleen ik, maar vooral iedere deelnemer, trots op kan zijn.

28 mei 2008 - Culinaire lezing over Evita

Als afscheid van de groep cursisten (uit Kerkrade) van Eurocom-opleidingen, heb ik met restaurant Navarro een culinaire lezing georganiseerd. De avond begon geheel in ‘Spaanse/zuid Amerikaanse stijl’: de apparatuur (beamer) wilde maar geen beeld projecteren en we vonden niet meteen de juiste kabels om de apparatuur aan te sluiten. Een aantal gasten arriveerden later op de avond. Josette vertelde in vloeiend Spaans de boeinde geschiedenis van Evita. De gasten konden de ondertiteling van de lezing in de uitgeprinte versie, mee lezen in het Nederlands. In een aantal intermezzo's werden tapas en drankjes geserveerd door Spaans sprekende serveersters. De avond had een uniek karakter: het was gezellig, interessant en lekker. Voor herhaling vatbaar. Een volgende keer zal een lezing worden gehouden over Che (Guevara). ...Tijdens de eetpauzes geen muziek. Des te luidruchtiger werd er 'Spaans gesproken' en gelachen... Foto's: Emanuelle Schins.OgenBlikken fotografie.

Josette, die de presentatie voor haar rekening nam, vertelde in het Spaans het verhaal van Evita. ...Tijdens de eetpauzes geen muziek. Des te luidruchtiger werd er 'Spaans gesproken' en gelachen... Foto's: Emanuelle Schins OgenBlikken fotografie

1 november 2007 - De brief van mijn vader...36 jaar geleden

Onlangs was ik bij een cliënt aan het werk toen hij me plotseling vroeg of ik vroeger in Schaesberg had gewoond en of ik in plm. 1970 in het postkantoortje aan de Pasweg kwam. "Ja" dus. Even later zei hij: "dan heet je vader Sánchez Barreto". Ik moest van de man een pasfoto meenemen van mezelf én van vader. De volgende dag zou hij me iets geven wat een van ons twee, toen voor hem had geschreven. Toen ik dus beide foto's liet zien herkende hij mijn vader als de klant aan wie hij aan het loket van het postkantoor die hij bemande vroeg om de tekst van het Spaanse lied Granada, op papier te zetten. Ik was dan volgens hem (op basis van mijn foto) degene die de brief had afgegeven. Dat klopte wel, ik fietste toen elke dag op weg naar school langs het postkantoortje en regelmatig kreeg ik de giropas van vader mee om geldzaken voor hem af te handelen. Nu overhandigde de man me een A-viertje waarop handgeschreven de tekst van het lied te lezen was. Meneer 'Post' had het zo vaak in de handen gehad en steeds weer gevouwen dat het bijna in vier stukken was gescheurd. Zijn herinnering aan vader en mij was echter intact gebleven.
31 december 2006 - Adiós

Es una palabra tan fria, diria hasta cruel, oirla o leerla me produce tristeza, desazon, dolor. Adiós significa para mi un "nunca mas", "fin" y cuantas personas lo usan cotidianamente como un saludo cordial, yo prefiero un "hasta pronto",suena menos frio, menos cortante. Adiós - Het is een zo koud woord, ik zou haast zeggen wreed, om het te horen of te lezen veroorzaakt het droefheid, frustratie, pijn. Vaarwel betekent voor mij “nooit meer” en hoeveel mensen in het dagelijks leven gebruiken het als een als warme begroeting. Ik verkies “tot spoedig”, het klinkt minder koud, minder scherp. Deze maand nemen we afscheid van het oude jaar. Ik zelf nam ook afscheid van de heer R. die 95 jarige leeftijd overleed. Ruim 3 jaar lang kwam ik (als verpleegkundige) af en toe bij hem. Hij was leraar natuurkunde geweest. Aangezien dat vroeger mijn lievelingsvak was leverde dat voldoende stof op om te praten tijdens de verzorging. De heer R. was, ondanks zijn hoge leeftijd, zeer goed bij de tijd en vond het steeds weer uitdagend om met mij in discussie te gaan over ‘de natuurkunde’. Als hij wist wanneer ik kwam had hij meestal wel een artikel ter uitdaging klaarliggen, geselecteerd uit een van de wetenschappelijke bladen waar hij nog steeds op geabonneerd was. Op een gegeven moment wist hij van mijn tweetaligheid en spoedig zocht hij een oud studieboekje Spaans uit vervlogen tijden. Na de verzorging maakten we meestal een praatje. Hij greep dan de gelegenheid om toelichting te vragen over zijn Spaanse taalvaardigheid of begroette me met de woorden: “¿Qué tal?” Later, toen zijn kleindochter in Spanje ging studeren kreeg hij van haar e-mails in het Spaans; hij las ze me trots voor. “Opa kan het lekker niet lezen hoe goed ik ben” , scheen ze te denken. Maar met een beetje hulp van mij kreeg ze van opa een koekje van eigen deeg door haar een brief in het Spaans terug te zenden. En deze maand was het zover: het oude lichaam van de heer R. was in korte tijd zoveel afgetakeld en het einde naderde, dat wisten we allemaal. Hij had gekozen om thuis te blijven en dat ging prima met thuiszorg en begeleiding van de familie. De voorlaatste dag van zijn terminale fase dat ik bij hem was lag hij in bed. Hij hoorde mij binnenkomen en groeten.“¿Qué tal?”, zei hij duidelijk maar met veel moeite. Zijn lichaam had hem inmiddels in de steek gelaten maar zijn geestelijke vermogens niet helemaal. De volgende dag kwam ik weer even langs, maar nu was het nu om definitief afscheid te nemen, zo leek het, zo voelde het en zo bleek het na een paar dagen. ......“Adiós meneer R.”...... Vaarwel! Bovenvermelde ervaring is met toestemming van de nabestaanden geplaatst, waarvoor mijn dank. Ter wille van de privacy is de naam van de heer R. niet volledig vermeld.

16 november 2006 - "Ik kwam met een koffer van karton"

Op deze dag werd het boek van de Nederlandse antropologe Geertje van Os “Ik kwam met een koffer van karton” in het Spaans Centrum van Eindhoven gepresenteerd. Het boek beschrijft de geschiedenis van de immigratie van Spanjaarden in Noord Brabant (1961-2006). In feite dus ook het verhaal van mijn vader die in dezelfde periode naar Nederland kwam om in de Limburgse mijnen te werken. Daarom grepen mijn broer en ik de gelegenheid om bij deze presentatie aanwezig te zijn. Indrukwekkend om te horen hoe het aantal van 1.500 Spanjaarden (in 1962) opliep tot bijna 32.000 (in 1972). Geen vluchtelingen of profiteurs, maar arbeiders. Speciaal hierheen gehaald door het Nederlandse bedrijfsleven en door de overheid om de economie uit het slop te halen. Op deze dag wist ik het zeker: ik ga hier meer over publiceren op deze website. Ter ere van mijn vader die helaas niet meer in staat is zelf getuige te zijn van dit stukje geschiedenis die hij zelf ook schreef.
29 september 2006 - Een complimentje (van 30 jaar geleden)

Ik ontving een paar dagen geleden dit bericht via email:"Je naam zei me iets, je bent toch niet toevallig in de verpleging en hebt in december 1975 op de kraamafdeling in het de Weverziekenhuis gewerkt?" Na bevestiging dat ik inderdaad de betreffende persoon was kreeg ik als antwoord via de mail: "Hallo Vito Leuk om van je te horen! Jij werkte toen met en vlak na de Kerst op de afdeling en het was schitterend om te zien hoe liefdevol je met de baby's omging. Je had je inderdaad als Vito Sánchez voorgesteld en omdat deze naam niet veel voorkomt, hebben we hem onthouden. Ik werkte niet op de kraamafdeling, maar was op 24 december bevallen van onze oudste dochter en heb destijds 13 dagen in het ziekenhuis verbleven. We hebben toen met een aantal moeders genoten van de leuke manier waarop jij met de baby's omging en mijn man en ik hebben dat nooit vergeten. Als ik het me goed herinner hebben we toen een foto gemaakt. Ik zal eens aan J., onze dochter, vragen of ze eens door haar babyalbum bladert om te kijken. Wat ik ook nog weet is dat jij vlak voor een beoordeling stond (wat wij vernamen van het afdelingshoofd) toen we duidelijk te kennen hadden gegeven, dat je een geboren verpleger was. Th. K. (zaalgenote) en ik waren heel blij met jouw enthousiasme en de grapjes die je maakte en de vreugde die je bracht en dat gaf ons een oppepper na de minder vlotte geboorte van onze kinderen. Werk je nog steeds in de verpleging? Ik ben wel benieuwd hoe het je in die bijna 31 jaar vergaan is. Dus als je zin en tijd hebt om te mailen: leuk!" Groeten van J. en M.-L. L.- R.